Bir Ayrılık

Radyo cızırtıyla son hava durumu bültenini verirken şehrin merkezinde bir evin kapısı yavaşça açıldı. Yağmurdan sırılsıklam olmuş bir halde girdi içeri. Gelişi güzel dizilmiş, ağzına kadar dolu kolilerin arasında belki de son kez aynı odadalardı.
Kısa, öfkeli bir bakışma.
Hiç beklemediği bir anda inen tokatla neye uğradığını şaşırdı. Eli ıslak yüzünde, söylediği yalanların acısı, bedeli, bir yel gibi geçti üstünden. “Buraya kadarmış,” diyerek saldı nefesini.
Başı önünde, iyice uzamış bakımsız sakalını sıvazlayıp, uzandı yorgun kollarıyla koliye.
Radyoda son bulan bülten yerini bilindik bir şarkıya bırakmış, “Defol!” sesleri melodiye karışmıştı çoktan.